Οι Αμύκλες ανήκουν στις προνομιούχες περιοχές της Λακωνίας που εξακολουθούν να διατηρούν μέχρι σήμερα την αίγλη του ονόματός τους. Είχαν την τύχη να αποφύγουν την ολοκληρωτική εξαφάνιση τους, όπως συνέβη με την γειτονική Φάριδα, την Θεράπνη και άλλες σπουδαίες πόλεις της αρχαιότητας, και να κρατήσουν ζωντανή την παρουσία τους από την προϊστορική εποχή μέχρι και σήμερα, δηλαδή περισσότερο από 3.000 χρόνια.
Αλλά δεν είναι τόσο η μακροχρόνια επιβίωση τους που έχει συντελέσει στη μεγάλη τους φήμη, όσο το γιατί οι Αμύκλες υπήρξαν σπουδαίο μυκηναϊκό και αχαϊκό κέντρο και στην συνέχεια, σαν τμήμα της δωρικής Σπάρτης, μια από τις σπουδαιότερες κώμες της.
Οι Αμύκλες σαν έδρα των Αχαιών βασιλέων φορτωμένες με το κλέος και την δόξα των Ατρειδών, έδωσαν στην Σπάρτη το μεγάλο τους όνομα και τις αρχές της πολιτειακής υποστάσεως. Χάρις στο μεγάλο παρελθόν της οι Σπαρτιάτες, δεν θεώρησαν ποτέ τις Αμύκλες σκλαβωμένη πόλη, αλλά τις τίμησαν με την προσάρτηση τους στο πολιτικό σώμα τους και με την εξαιρετική τιμή που έκαναν στον παλιό βασιλικό οίκο των Αμυκλών, τους Αιγείδες, με το να είναι οι θρησκευτικοί λειτουργοί στις μεγάλες εορτές της Σπάρτης. Έτσι οι Αμύκλες απέκτησαν μεγάλη φήμη ως κέντρο λατρείας ολόκληρης της Λακωνίας και κυρίως η παρουσία του μεγάλου γλύπτη και αρχιτέκτονα Βαθυκλή που δημιούργησε στο λόφο του Αμυκλαίου, στο κέντρο της κοιλάδας του Ευρώτα ένα από τα μεγαλύτερα έργα της ελληνικής τέχνης, τον Θρόνο του Αμυκλαίου Απόλλωνος, συνδυάζοντας με ανεπανάληπτο τρόπο ετερόκλητα στοιχεία.
Το έδαφος και το κλίμα των Αμυκλών παραμένουν τα ίδια από την αρχαιότητα μέχρι και σήμερα. Έτσι τα στοιχεία του φυσικού περιβάλλοντος όπως το εύφορο του εδάφους, η αφθονία του πρασίνου, τα τρεχούμενα νερά, τα παντός είδους οπωροφόρα δέντρα και η γλυκύτητα του κλίματος κάνουν τα λόγια του αρχαίου ιστορικού “τόπος καλλιδενδρότατος και καλλικαρπότατος” να είναι και σήμερα μια πραγματικότητα.
Οι Αμύκλες λόγω της θέσεως τους, στο πιο εύφορο σημείο της κοιλάδας του Ευρώτα, μεταξύ δύο μεγάλων ορεινών όγκων του Ταΰγετου και του Πάρνωνα, και κυρίως λόγω της κοντινής απόστασης από την Σπάρτη, υπήρξαν από την αρχαιότητα σταυροδρόμι για τις μετακινούμενες ομάδες της νότιας Πελοποννήσου. Είναι χαρακτηριστικό ότι όλες οι εισβολές που έγιναν κατά την αρχαιότητα στην Λακεδαίμονα κατέληγαν στις Αμύκλες με ολέθρια πάντα αποτελέσματα.