Λημέρι του θεού του πολέμου Άρη ή πόλη των αέρηδων. Όποια εκδοχή και αν διαλέξεις για την καταγωγή της πύλης της Μάνης, της Αρεόπολης, θα είναι μέσα στην πραγματικότητα. Αυτή την εποχή όμως όπου οι αέρηδες σαρώνουν το πέτρινο τοπίο της μάλλον κυριαρχεί η δεύτερη.

Τα στενά σοκάκια, τα όμορφα σπίτια, παλιά και καινούργια, τα οποία συνήθως κτίζονται με σεβασμό στο τοπίο, οι δύο διαδοχικές πλατείες με τις εκκλησίες, οι ονομαστοί πύργοι κάνουν ατμοσφαιρικό αυτόν τον παραδοσιακό οικισμό των 1.000 κατοίκων, ιδιαίτερα την ώρα του ηλιοβασιλέματος από την πλευρά του Μεσσηνιακού κόλπου.

Από εδώ ο επισκέπτης μπορεί να κινηθεί γρήγορα προς τα βόρεια, προς το Λιμένι και το Οίτυλο ή κατά τον Νοτιά προς τα σπήλαια του Δυρού ως το Ταίναρο και να απολαύσει την επιβλητικότερη αυτή την εποχή μελωδία της σιωπής της Μάνης.

Αξίζει βέβαια να μείνει κανείς στον εντυπωσιακό Πύργο Καπετανάκου, τον οποίο ο ΕΟΤ έχει διαμορφώσει σε παραδοσιακή πανσιόν. Πρόκειται για χαρακτηριστικό δείγμα μανιάτικης αρχιτεκτονικής που χτίστηκε το 1865. Διαθέτει έξι δωμάτια και 18 κλίνες. Η ατμόσφαιρα που κυριαρχεί είναι ενός παραδοσιακού φιλόξενου μανιάτικου σπιτιού, με το πρωινό, π.χ., να σερβίρεται σε ένα μεγάλο τραπέζι κοινό για όλους.

Νίκος Μαστρόπαυλος – ΤΟ ΒΗΜΑ