21 Mar Ο κρυφός ελληνικός παράδεισος που αποθεώνει η Guardian
Λίγοι τουρίστες εξερευνούν πέρα από τις καταπληκτικές σπηλιές του Διρού, όμως πιο νότια βρίσκεται μια δραματική ακτογραμμή με μικρούς κολπίσκους και οχυρωμένα χωριά. Η εφημερίδα Guardian δημοσίευσε ένα άρθρο – αφιέρωμα στη Μάνη, με τον τίτλο “Οι κρυμμένες ακτές της Ευρώπης: η μέσα Μάνη”.
Διαβάστε παρακάτω τμήματα από το άρθρο:
Η Μάνη, το κεντρικό νότιο άκρο της ηπειρωτικής Ελλάδας, χωρίζεται σε δύο μισά. Η εξωτερική Μάνη, με τα όμορφα παραθαλάσσια χωριά Καρδαμύλη και Στούπα, είναι πλέον γνωστή για την πιο αυθεντικής εμπειρία διακοπών από πολλά νησιά. Η Μέσα Μάνη, πιο νότια, είναι μια διαφορετική πρόταση, με τις ακανόνιστες βραχώδεις ακτές της να σπάνε μόνο από τους κολπίσκους. Πολύ λιγότεροι τουρίστες επισκέπτονται την περιοχή. Η Μέσα Μάνη ξεκινά από την πόλη της Αρεόπολης, πάνω από τον κόλπο του Οιτύλου. Τα σπήλαια του Διρού είναι εκτεταμένα και εντυπωσιακά. Οι περισσότεροι φτάνουν μέχρι εκεί, αλλά αξίζει να συνεχίσουμε την πορεία. Η ύπαιθρος εδώ είναι διάστικτη με μικρές βυζαντινές εκκλησίες πλούσιες σε τοιχογραφίες, αλλά συνήθως διατηρούνται κλειδωμένες, όπως και οι μανιάτικοι πύργοι, μικρά φρούρια των φατριών.
Αν συνεχίσετε, σύντομα θα βρεθείτε στο όμορφο χωριό Γερολιμένας, που βρίσκεται γύρω από μια παραλία με βότσαλα. Αν θέλετε να μείνετε κάπου αυτή είναι μια από τις καλύτερες επιλογές σας. Δεν είναι σε καμία περίπτωση ένα θέρετρο, αλλά υπάρχουν μερικές επιλογές για όλους τους προϋπολογισμούς. Το χωριό ήταν κάποτε γνωστό για την εξαγωγή των ορτυκιών (πάνω από 7.000 το μήνα στη Γαλλία στη δεκαετία του 1870).
Συνεχίζοντας νότια, η βραχώδης χερσόνησος αρχίζει να στενεύει. Η Βάθεια, σκαρφαλωμένη ψηλά πάνω από τη θάλασσα, δείχνει πόσο ξεχωριστή ήταν αυτή η περιοχή. Ενώ πολλά χωριά έχουν ένα ή δύο πύργους, η Βάθεια καλύπτεται από πύργους. Σήμερα υπάρχει μια παραλία με βότσαλα και μερικές ψαροταβέρνες. Στα δυτικά, το Μαρμάρι έχει μερικούς αμμώδεις όρμους.
Το ακρωτήριο Ταίναρο χωρίζει το Αιγαίο από το Ιόνιο Πέλαγος και κατά την αρχαιότητα υποτίθεται ότι έκρυβε μια είσοδο στον Άδη. Μια μισή ώρα περπάτημα θα σας οδηγήσει στο φάρο. Αυτή είναι η νοτιότερη άκρη της ηπειρωτικής ανατολικής Ευρώπης.
Εάν αναζητάτε άμμο στην πλευρά αυτή, κατευθυνθείτε προς το Σκουτάρι. Αυτό το “τοπικό μυστικό” έχει δύο παραλίες με χαλίκια και άμμο.
Πηγή: https://www.ellines.com/good-news/34857-o-krufos-ellinikos-paradeisos-pou-apotheonei-i-guardian/
Θάνος Βύνιος
Posted at 21:08h, 21 OctoberΈνα υπέροχο οδοιπορικό στο οποίο ο οδοιπόρος θα μαγευτεί από την μοναδικότητα της τοποθεσίας, από το μοναδικό ανάγλυφο της περιοχής. Μα δεν είναι όμως μόνο αυτό. Είναι η πληρότητα του συνόλου των αισθήσεων που προσδιορίζουν το ότι είσαι εκεί.
Π.χ. στον Μέζαπο πηγαίνοντας προς το Τηγάνι αν σταματήσεις θα ακούσεις το θρόισμα από τα ελαιόδεντρα από την χαμηλή βλάστηση, και κοιτώντας την θάλασσα θα νιώσεις την γαλήνη της περιοχής. Μαγική εικόνα με τον κόλπο να σε προκαλεί να τον επισκευτείς.
Στον Γερολιμένα θα βρεις την ανάσα που θες πριν προχωρήσεις περισσότερο στην μέσα Μάνη. Υπέροχος κόλπος με λιμάνι και γραφικά στέκια για ανάπαυλα.
Στους Μπουλαριούς αισθάνεσαι τα χρόνια νιώθεις την παλαιότητα την γνησιότητα της περιοχής όλου του οικισμού, που από την ερημιά του παρέμεινε ως είχε …σε πείσμα των ετών. Σε κάνει περήφανο.
Στα Γύαλια η θάλασσα σε ηρεμεί σε καλεί να την χαρείς, το καταγάλανο νερό μπλέκεται με το πράσινο στα ρηχά και δημιουργεί μια πανδαισία χρωμάτων. Ο κόλπος υπέροχος μα άγριος ξερός. Αν είσαι τυχερός ο ψαράς εκεί θα σου πουλήσει ολόφρεσκα ψάρια από την μανιάτικη θάλασσα.
Τα Άλικα γεμάτα με πυργόσπιτα με χαμηλές ελιές όπως σε όλη τη μέσα Μάνη, μα η ιστορία της πόλης μεγάλη και πολύ παλιά. Πόλη γνωστών πατριών της Μάνης, αντιστέκεται στο χρόνο και οι Ταινάριοι κρατάνε την πόλη ζωντανή. Μπαίνοντας στα Άλικα στην είσοδο δυο πυργόσπιτα αντικριστά αφήνουν τον δρόμο να περάσει ανάμεσα τους σαν να σε ειδοποιούν ότι πίσω από αυτά υπάρχει κάτι ξεχωριστό.
Αν συνεχίσεις Κυπάρισσος και μετά Βάθια! Κληρονομιά της Μάνης στην ανθρωπότητα. Η απόλυτη προσαρμογή του οικισμού στο τοπίο. Η πιο καλαίσθητη παραλλαγή οικισμού στο τοπίο. Ότι κι αν πει κανείς αν δεν το δεις αν δεν το ζήσεις δεν το αισθάνεσαι.
Ακόμη πιο πέρα Ανατολικά η Λάγια η περιοχή με τα πολλά πυργόσπιτα. Κάθε ένα από αυτά στο παρελθόν είχε και την πατριά της αν και πλέον έχουν μείνει ελάχιστοι. Υπέροχη περιοχή για να ζήσει κανείς το μεγαλείο της Μάνης και να αισθανθεί τον τόπο αυτό.
Όμως πόσες αισθήσεις ξυπνούν κάθε φορά που κατεβαίνω εκεί και μυρίζω την πέτρα το φασκόμηλο το θυμάρι το λιόφυλλο, εκεί που ακούς όταν στέκεσαι την ανάσα σου και τον ήχο του αέρα ή της θάλασσας, εκεί που βλέπεις το τοπίο να κρύβει μέσα του τα χωριά, που βλέπεις το έδαφος να μπαίνει στη θάλασσα σαν να σου λέει έλα κατάδαπα εκεί που αγγίζεις την πέτρα σαν πολύτιμο θησαυρό σαν απόλυτο σύμμαχο στην προσπάθεια να παραμείνεις στο χρόνο.